26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi. 26 Ağustos 1922 Büyük Taarruzun başladığı gündür.
Kutlu olsun. Bu güzel yurdu bizlere ebedi vatan yapanların ruhları şad olsun.
KOCATEPE RÜZGÂRI
Kocatepe’ye uğradım dün
1922 Ağustos’un bir günü,
Yanık bayırları, yıldızlı yalnız geceleri
Akşehir üstünden gelen kağnıları
Türk halkının onurlu direnişini,
Yedi düveli dize getirişini düşündüm.
Cehennem, Afyon Ovası’na inmişti
Atlılar, toplar, ölüm, kan
Toz-duman içinde
Akdeniz’i görmeye çalıştım
O kadar yakın
O kadar da uzaktı!
Kocatepe, Tınaztepe, Çiğiltepe, Dumlupınar
Yok oluşun
Yok edilişine tanık oldular
Mağrur ve sessizce!
Akdeniz alev!
Akdeniz kan!
Tarihi içiyorum Mustafa Kemal’le
Kocatepe’de…
Kocatepe’ye uğradım dün,
Yine de bir eziklik oluştu içimde,
Rüzgârı durmuyordu
Yumruk yumruk vuruyordu göğsüme!
Uğultusu yine farklıydı
Kocatepe Rüzgârının!
Afyon Ovası’ndan yankılanarak
Diyordu ki;
Yanık bir türküdür sesin!
Yemen’den mi geliyorsun!
Can yoldaşı Şahin Bey’in!
Antep ’ten mi geliyorsun!
Dumlupınar ne kalkıştı!
İzmir canla kucaklaştı
Vatan, senle bayraklaştı!
Sivas’tan mı, Ankara’dan mı
Afyon’dan mı, Uşak’tan mı
Geliyorsun?
Atatürk’e benziyorsun!
Ses kesildi, rüzgâr durdu
Bir el dokundu omzuma
İrkildim!
“Düşündüğün yeter, şairce söyle artık!
Cumhuriyet ve Türkiye
Kocatepe ve Afyon demektir!
Bu böyle bilinmelidir!”
Kocatepe rüzgârına
Mustafa Kemal böyle söyledi
